Δύο μέρες στην Ειδομένη.

Επισκεφτήκαμε την Ειδομένη την Παρασκευή 11/3 και το Σάββατο 12/3 για να μεταφέρουμε τρόφιμα γάντια σκούφους και κασκόλ που μας προσφέρθηκαν από την Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία Υποστήριξης Προσφύγων & Μεταναστών και άλλους φορείς. Ζήσαμε για λίγο την προσπάθεια τους να στεγνώσουν την Παρασκευή, τον αγώνα των εθελοντών και των οργανώσεων να τους προσφέρουν φαγητό ιατρική φροντίδα κλπ. Θαυμάσαμε το κουράγιο τους την δύναμη της ψυχής τους, συζητήσαμε με αρκετούς από αυτούς. Χαρήκαμε για τον Ηλία παλιό μας φίλο για την εξαιρετική δουλειά του να στήσει δίκτυο ασύρματης πρόσβασης στο ιντερνέτ και μεγαφωνικής εγκατάστασης, το μαγειρείο και τις τεράστιες μαρμίτες καθώς και τους εθελοντές μάγειρες. Μείναμε λίγες ώρες την νύκτα όπου η υγρασία και το κρύο ήταν ανυπόφορα, πήγαμε μέσα στο καταυλισμό δίπλα στις φωτιές που ήταν ανοικτές και τις πρωινές ώρες, μοιράσαμε κασκόλ γάντια σκούφους από σκηνή σε σκηνή. Τα κλειστά σύνορα, τα συρματοπλέγματα, οι εικόνες των μικρών δίπλα να τρέχουν δημιουργούν κόμπο στη ψυχή σου. Ζήσαμε την απόγνωση τους με την καταρρακτώδη βροχή το Σάββατο, μας σόκαρε το γεγονός που δεν είχαν παπούτσια απελπιστήκαμε βούρκωσαν τα μάτια μες τη βροχή είδαμε από κοντά τον Κινέζο ακτιβιστή καλλιτέχνη Ai WeiWei και τη παράξενη ομολογουμένως ιδιότυπη συναυλία μέσα στη βροχή με τις άδειες άσπρες πλαστικές καρέκλες με δεκάδες κάμερες να αποθανατίζουν τη νεαρή κοπέλα. Φύγαμε με κόμπο στη ψυχή μας και πολύ προβληματισμένοι για τον πολιτισμό μας τις αξίες και το μέλλον της Ευρώπης. Τηλεφωνήσαμε από την Ειδομένη στον Πειραιά στους ανθρώπους της Παμπειραϊκής Πρωτοβουλίας  ( ήδη ένα φορτηγό παπούτσια έχει ήδη φτάσει από την Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών στην Ειδομένη σε συλλογικότητα που ασχολείται έντονα στην Ειδομένη και γνωρίσαμε εκεί).