Από ΡΑΤΣΙΣΤΡΙΑ (Χωρίς να το καταλαβαίνω)…. Εθελόντρια!!!!!
…….. για μια στημένη δυστυχώς ευημερία
γίνονται οι άνθρωποι ανήμερα θηρία
μα η αγάπη για να σωθούμε είναι η μόνη ευκαιρία…..
…….Δανείζομε τα λόγια ενός τραγουδιού……… Όταν ξαφνικά όλα άλλαζαν στην πατρίδα μας……Δίπλα μου άκουγα για τον ανθρώπινο πόνο!!! Πεινάνε… κοιμούνται στα παγκάκια… κάτι πρέπει να κάνουμε!!!
Εγώ, μέσα στον δικό μου μικρόκοσμο!
-Να πάνε στον τόπο τους! Δεν έχουν καμία δουλειά εδώ στην χώρα μας! Εδώ δυσκολευόμαστε εμείς και τα φέρνουμε πολύ δύσκολα βόλτα!…
Που χώρος να δω και παραέξω… Κάποιο βράδυ είπα να βάλω στην άκρη τα εγώ μου και έτσι αποφάσισα να πάω να βοηθήσω τα παιδιά του «Πλησίον».
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα μου…. Ο παππούς με τρεμάμενο χέρι να ζητάει ένα πιάτο σούπα!!! Μέσα από το γερασμένο του βλέμμα πέρασε όλη η ζωή του μπροστά μου…. Τα όνειρα του, οι ελπίδες του, ξαπλωμένες σ΄ενα παγερό πεζοδρόμιο με ένα χαρτόκουτο για στρώμα κ μια κουβέρτα για πάπλωμα σους -1° C…
Τα δάκρυα άρχισαν τα τρέχουν… Όχι μόνο για τον παππού άλλα για την μικροψυχία μου και τον τρόπο που το είχα αντιμετώπισει μέχρι εκείνη την στιγμή!!!
Λίγο παρακάτω 30 άτομα κάτω από μια γέφυρα χωρίς παπούτσια, άλλος με σαγιονάρα στο ένα πόδι κ σπορτέξ στο άλλο, κοντομάνικα μπλουζάκια… λάσπη, κρύο χωρίς φωτισμό… περίμεναν κάποιος να τους βοηθήσει, μια κουβέρτα, μια μπλούζα, ένα ζευγάρι παπούτσια…
Εγώ πήρα, δώστε και πιο κάτω σε αυτούς που δεν έχουν…(!) Τι πήρε; Ένα πιάτο σούπα… κι όμως είχε την δύναμη η ψυχή του να δώσει σ΄ αυτούς που δεν έχουν…
Σε μια γωνιά μια κυρία περίπου 35 χρονών κοιμόταν. Την πλησιάζω κ τις δίνω ένα ποτήρι ζεστό τσάι…σαν γυναίκα σκύβω και την ρωτάω αν θέλει κάτι πιο προσωπικό να της πάω. Μ΄ ευχαρίστησε λέγοντας δόξα τω Θεώ, τα έχω όλα, ευχαριστώ πολύ πολύ για όλα όσα κάνετε για μας….
Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μέσα από όλο αυτό κατάφερα να βγω από τον μικρόκοσμο που είχα κτίσει γύρω μου… Μακάρι όλοι μας να μπορέσουμε να δώσουμε ένα πιάτο φαγητό, ένα ρούχο, μια αγκαλιά, ένα λόγο αγάπης και γιατί όχι να ανοίξουμε τα σπίτια μας και να φιλοξενήσουμε κάποιον κύριο ή κάποια κυρία που έχει ανάγκη.
Είν’ η ζωή μια μπερδεμένη ιστορία
όλα σωστά, μα βγαίνουν λάθος στην πορεία
μα η αγάπη για να σωθούμε είναι η μόνη ευκαιρία.
Που ξέρεις ,αύριο μπορεί να είναι κάποιος από μας…