Δευτέρα βράδυ μετά τα μεσάνυχτα ( 18/6/2012 ). Κάπου στο Κεραμεικό (;) ο κ. Κώστας ετοιμάζεται να κοιμηθεί.
Γυμνός από τη μέση και πάνω με στρώμα μια παλιά κουβέρτα χωρίς μαξιλάρι πάντα ευγενικός μας υποδέχεται με ζεστό βλέμμα χωρίς χαμόγελο. Πάντα επιλέγει να κοιμάται μόνος σε στενά δρομάκια . Μια δεκάλεπτη κουβέντα μαζί του μας δείχνει την ευγένεια και την ανωτερότητα ενός ανθρώπου που ξαφνικά αντιμετωπίζει και αυτός τα νέα δεδομένα στη ζωή του….
Μετά από λίγο κανείς καταλαβαίνει λόγω προφοράς ότι ίσως δεν είναι ‘Ελληνας…. Σκέφτομαι από τώρα το χειμώνα μου είπε… Τώρα μια χαρά είμαι…. Σκέφτεσαι να γυρίσεις στην πατρίδα σου ( Ουκρανία ) τον ρωτώ. Μετά από 25 χρόνια στην Ελλάδα ποια είναι η πατρίδα μου ρωτά χωρίς να περιμένει απάντηση… Χρόνια ζούσε αξιοπρεπώς. Δεν θέλει να γίνει βάρος σε κανέναν.
Είπαμε και άλλα με τον κ. Κώστα… Για την αλλαγή στάσης της συμπεριφοράς μερίδας συμπολιτών μας που πλέον αντιμετωπίζει…